GroenLinks Amsterdam Oost heeft met grote verslagenheid kennis genomen van het overlijden van oud-deelraadslid Ben Pijnacker. Ben is na een ziekbed van enkele jaren overleden. GroenLinks herdenkt hem als een eerlijk en loyaal mens met een groot rechtvaardigheidsgevoel die trouw bleef aan zijn idealen. Namens GroenLinks heeft Oud stadsdeel wethouder Frank Meelker gesproken op de uitvaart van Ben. Lees de tekst hier onder:

Lieve Ben, lieve Maria, familie, kennissen, vrienden en vriendinnen,

Toen wij jou, Ben  – een paar maanden geleden - nog met z’n allen spraken als oude GroenLinks-fractie uit de jaren negentig van het Stadsdeel Oost, keken we samen terug op ons verleden. Met een lach, veel zelfs, en af en toe een traan. Jij wist dat het bijna zeker voorbij was, alleen nog niet wanneer. Jij was moedig en open over jouw ziekte. En hield ons bij het afscheid nog voor om toch vooral trouw te blijven aan elkaar, aan de mensen die je lief hebt en aan je idealen. 

Eerlijk, loyaal, een groot rechtvaardigheidsgevoel en trouw aan je idealen. Dat is zoals wij jou al die jaren inderdaad gekend hebben. 

Zelf leerde ik je kennen rond 1980, toen jij, net gesetteld in Amsterdam-Oost , je melde als jongeling bij de lokale partijafdeling van de CPN. Wij hebben daar heel wat voetstappen liggen in die jaren 80, in allerhande acties, in de buurt – waar jij ook als opbouwwerker kwam te werken - in de soms heftige politieke discussies, in de solidariteit en in de kameraadschap. Want altijd konden we op je bouwen. Dat bouwen deden we ook aan GroenLinks. Jaren voordat die partij landelijk was opgericht hadden wij dat lokaal al gedaan. Samen werden we in 1990 in de net-opgerichte stadsdeelraad gekozen Met George – die jouw politieke maatje zou worden – met Pieter en iets later ook Marieke, Lineke en Gerrit. Allen hier aanwezig. 

Wars van politieke spelletjes.  En die rode, soms vuurode, politieke opstelling , gedreven door dat grote rechtvaardigheidgevoel, was het kenmerk voor jou als politicus. Niet als nostalgie naar een verleden, maar als een mentaliteit van optimisme, als een zucht tot verandering voor een betere maatschappij. Voor een betere toekomst. 

Een vriendenclub werd die fractie van ons al snel. Later – eind jaren 90, toen de meesten van ons zich niet meer herkiesbaar stelden - jij nog wel overigens; later gingen wij regelmatig op pad met die oude fractie. Op die dagen was het alsof wij elkaar gisteren nog gezien hadden. Die vertrouwdheid, de automatismen, die gedeelde politieke interesse. Want hoewel we één voor één afhaakten van de actieve partij-politiek bleven we trouw aan GroenLinks en bleven we op die partij stemmen.  Ook jij, Ben, ondanks dat je die partij bij tijd en wijlen toch wel erg liberaal vond worden. 

De laatste van die fractie-uitjes was op 30 augustus van dit jaar. Mooi, dat jij daar ondanks alles nog bij was. Etend op het Beukenplein, luisterend naar Tschaikowski en Beethoven in het Concertgebouw en met een glas bier op dat zwoele terras achteraf. We wisten toen allemaal dat het zeer waarschijnlijk de laatste keer was dat jij er bij kon zijn. Dat maakte het alleen maar meer waardevol. Die fractie-uitjes zullen nooit meer hetzelfde zijn

58 jaar ben je geworden – 34 jaar daarvan heb ik samen met je mogen mee maken. Soms intensief, soms minder, maar altijd vanzelfsprekend. 

Minder dan drie weken geleden spraken we jou en Maria nog. Maria - zo blij was je toen zij in jouw leven kwam. Die sterke, lieve vrouw die er voor jou was, zeker ook op al die momenten wanneer jouw ziekte de overhand kreeg. We maakten foto’s, bladerden door dat fotoboek van jullie trouwen, lachten om de anekdotes over jouw uitspraak van het Bahassa Indonesia tijdens de ceremonie, bewonderden de mooie sarongs die jullie toen kregen – dat prachtige exemplaar van Maria’s moeder voorop. Jullie vertelden zo mooi over die laatste vakantie in Vietnam, die luxe hotels met dat zwembad die jullie jezelf gunden. Toen konden we niet bevroeden dat het allemaal toch nog zo snel voorbij zou zijn. 

Onze gedachten gaan uit naar de naaste familie en naar jou, Maria. Wij zijn er voor je wanneer je ons nodig hebt.

Ben, die ons zo dierbaar is, is niet meer. Maar hij heeft voor altijd een plaats in ons hart.